kırıntılarceplerim mutlulkla doluydu hayallerim herkese yeterdi minicik bir şeker prenses yapardı çocuktum o zamnlar sınır tanımaz dünyalarda kahraman olurdum rüyalarda en güzel bebek benimdi kolu kırık olsa da yastık yapardı babam beni büyüme hep böyle kal derdi büyümeyi çok bir şey sanırdım çocuktum o zamnlar hayallerimden vazgeçtim büyümek uğruna hayallerim de benden vazgeçti büyüdüğümün uğruna her geçen gün biraz daha ket vurdu sınırlarım her geçen gün daha da daraldı büyüdüm büyümesine ama mutluluk ceplerimde kalan kırıntılar oldu |
Biz büyüdükçe büyüyordu hayaller..
Çocuk kalabilsek..
güzeldi..
saygımla