Sen gidince ben şair oldum !
Artık duygularımı sana değil,
Kağıtlara döküyorum.
Her gece içiyor,
Her gece ağlıyorum..
Göz yaşlarım sel aldırdı her yeri,
Geceler sırdaşım,gündüzler azabım !
Sensiz yaşamak,senin hayalinle olmak
Artık kuru bir gürültü sanki..
Sen gittin ya insafsız,
İnan ben,sen gidince öldüm !


Sen gidince ben şair oldum !
Artık kimse bana senin gibi bakmıyor
Tanıdıklarım bile yabancı sanki..
Sabredemiyorum kimseye
Kırıyor,atıyorum !
Ne dışarı çıkıyor,ne evde kalabiliyorum..
Hiç bir şey canım istemiyor !
Yaptığım tek bir şey var
O da devamlı içiyor ve seni yazıyorum.
İnan güzel gözlüm, seni ben hep özlüyorum !


Sen gidince ben şair oldum !
Hep sitem ediyorum gidişine,
Hazmedemiyorum beni terk etmene !
Uyuyamıyorum geceleri,kızıyorum kendime.
Devamlı bir şeyler yazmak geliyor içimden
Döküyorum içimi kağıda defterlere !
Yazarken de iki kadeh atıyorum
Kahrediyorum sana ve kadere !
Ama küskün değilim kimseye !


Sen gidince ben şair oldum !
Üzülüyorum ama fayda etmiyor
Gelmiyorsun ki geriye..
Hayatım büsbütün kararmış,
Bir o kadar da solgun ve durgunum !
Bel ki bir gün pişman olursun..
Bil ki o zaman senin değilim
Unut ! Öyle biri yoktu, hiç olmadı derim.
Taş basarım bağrıma,düşünmem seni
Üzülürüm verdiğim acıya kedere,
Bel ki kırgınım ama " pişman değilim ! " derim..


Hüseyin

21.07.2000 / 00:46