gördüm ki
Zaman beni çıkmaza doğru itiyor. Her yol bana başka bir soru soruyor. Nereye sapacağımı bilmiyorum. Zamanı nasıl kullanacağımı? Ne yapacağımı? Nasıl davranmam gerektiğini.
Aynada artık kimseyi göremiyorum. Benim bir yüzüm yok. Mum ateşindeki yüzüme bakıyorum; Donakalmış bir çift gözden başka bir şey göremiyorum; Ben kayboldum, bulamıyorum kendimi. Nerdeyim? Bulamıyorum… Göremiyorum artık gözlerimdeki ışıltıyı Ben kayboldum… Ve göremedim onun gözlerindeki ışıltıyı da Artık yoktu onun gözlerindeki ışıltı. Şehvetin ateşi her yanını sarmıştı. Tutku bütün vücuduna hakim oldu. Tutku bütün ruhuna hakim oldu. AŞK tutku’ya yenik düştü… Benim aşkım şehvetin yükselen ateşiyle söndü. Gördüm ki benim aşkımın her yanını tutku sarmış. Gördüm ki benim gözlerimi kör eden AŞK Gördüm ki benim aşkımın gözlerini kör eden TUTKU… |
Şiirden çok düz yazıydı kanımca ama olsun yüreğindeki duyguları aktarmışsınız, hoştu.
Sevgi ve selamlarımla