ÖLÜMÖlüm kokusunu çoktan getirmişti Saate hiç bakmadım, zaman önemsizdi Hiç ama hiç teselli aramadım, Bu saatten sonra derman gereksizdi. Sıkıştırmıştı ecel bir köşede Kaçış yolu olmayan bir yerde Nefesim kesik kesik geçiyordu çiğerimden Artık pişmanlık anlamsızdı. Suratını asmıştı güneş, ısıtmıyordu Annem bile artık bana karışmıyordu Sanki farkındaydı herkes Ölüm anım çok zamansızdı. Kahpe bir hançerdi dost elinden gelmiş Bir kararsız bakıştı o an, Yolculuktu belki de dünyadan dünyaya... Yani toprak istekliydi beni sarmaya Takım elbisem geldi aklıma kefeni görünce Sevdiğim gelmedi aklıma, yâr kalpte ölünce Her şey bomboş dedim kendi kendimce Artık yaşam kapıları kapanmıştı, hayat kuralsızdı. Hiç korkum yoktu korku bedende kalmıştı sanki Bir ruhun yükselişiydi o yankı, Öyle sessiz dönüyordu ki dünyanın çarkı Bütün koşuşturmacalar amansızdı. Ölüm buydu demek, yaşama çizgi çekmek Kader yarım yazılmış demek yirmimde gömülmek Bakınca göründü aynada ki acı gerçek Beden ölü ruh yaşıyordu... Ceyhun ALTUNKAŞ |