UNUTMAYA ÇALIŞIRKEN..
tüm alışıla gelirlikler alışkanlıklarım oldu
var oluşunu unutmaya alışmak gibi insanların birbirini unuttuğu alışıla gelmiş toplumlarda bir hayli şaşıyorum kendime nedendir suretleri biribine benzetişim ve dikkat ettikçe her birine düşündükçe seni izleyişim boşa çıkıyor tüm uğraşım ,bu girişim beyaz sayfalardan bile çoğu çıkmıyor sesim vaktin duruşunu gözlerinde izlemişim ne zamanki gülümseyişin… yola devam ediyorum sessizce konuşarak duyamaz beni hiç kimse zaten istemezlerde duymak eski bir notadayım usulca fısıldanarak karşıdan karşıya geçiyorum sağa baktım, sola baktım hep sana, hep sen vardın ve usulca aynı şarkıyı çaldım kıyamadım gözyaşlarımıda sana sakladım senden kalan ne varsa en sona kaldırdım köşe başında hayalin yine bir surette dönüşümü yapıyorum üzgün vaziyette tükenişin geldiği nokta son cümle manasız yalnız söylemlerim anladım bende unutmaya meyilliyim bir şans daha verip biraz daha sabredeyim 19.12.2008 |