SUÇ VE SEVDA...
seni sevmek günahsa eğer,
günahımı seviyorum. ve kutsayacaksa beni acılar, acılarımı seviyorum... duygularımı hapsedemiyor, pranga vuramıyorum dilime, yalnızlığa da mahkumsa sendeki ben, sensizliği seviyorum... artık kuruyor adına diktiğim ağacım, şimdi dokunsan yıkılacak, tutunsan kırılacak belki, ama olsun dal koptuğunda düşeceğim bataklığı seviyorum... belki bir rüyaydın sen sadece bir kez gördüğüm ama bana gerçek sana hayal, uğruna pervane döndüğüm, gidişine yalandan sevinsemde, ardından gülümseyerek ağlamayı seviyorum... suç senin kalbindeymiş, öyle demiştin ya. peki; hiç mi suçu yok gözlerimin? bu bir ihanetse eğer ihanetimi seviyorum... benden gizlemen en doğrusuydu belki, O’nun bildiğini, biliyorum sevgin sığamadı yüreğine, bende seni seviyorum... |
aslında; Biz acıyımı seviyoruz diyorum bazan kendime;
Zor olmasaydı böyle düşermiydik ateşe?
her neyse...
her nedense....
seviyorum kanatsada,
seviyorum ağlatsada,
Ve ;
Sevmek ağlamaksa,
ağlıyorum...
Ve;
Sevmek acı çekmekse eğer,
acılar dan yol yapmış ilerliyorum...
biz sevenler... hep böyle kalalım yıkılmadan yılmadan o acılı yollara aldırmadan ileri daima ileri koşar adımlarla. zira o acılar vız gelir bize sevmek gibi acıyı yaşamış insanlara...