24
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
2030
Okunma
Günlerin inadına ayları,
Ayların inadına yılları tüketti sır aşkım
Açılamadım.
Ne sen fırsat verdin buna
Ne de ben cesaret edemedim bu doğruluğa.
Kaçırdığım güzelliğe gözlerimi kaparcasına
Kaçtım; daldım, çirkinlikler içinde boğulmaya.
Oysa ne çok sevmiştim seni de...
Söyleyemedim işte!
Belki çekindim, belki utandım.
Çünkü, sen benden yaşça çok ufaktın.
Kesemedim önündeki yolunu
Ama aynı zamanda da, kesemedim yokluğunu.
Geceler boyu çizdim hayatımdaki resmini.
Sensizliğini örttüm fırçalarımla
Kahrolduğum gecelerde, keşke, keşke dedim.
Belkide dedim; bu kadar büyük sorun değildi bu.
Kös kös oturmuş, kaçırdığım mutluluğa
Şimdi ağlıyorum körü körüne.
Ey tualimdeki sevgili, sana sesleniyorum.
Yüzünü görmeye kaç zaman kaldı.
Bu ayrılık, bu hasret nereye kadar?
Geri dönüş yok biliyorum.
Yıllar dahada uzaklaştırdı seni benden.
Olmaz artık diyorum zaten.
O zaman düşünemediğimi tekrar düşünsem.
Yok yok ...
Şimdi ben neye yanıyorum biliyor musun?
Keşkelere düşmenin faydasızca bana verdiği acılara.
Kaderin cilvesi belkide bu!
Olsun be güzelim!
Ben bu acıya şerbetlendim nasıl olsa...
BAHAR
Cevap Yaz