YAKINLARDA BİR YERLERE SERPİLİYOR AY IŞIĞI...iyice karardı gökyüzü puslu ziyâsında büyülü nakışlarıyla yıldızlar bir vedâ mendilince titriyor uzak değil yakınlarda bir yere serpiliyor ay ışığı elini tetikten ayırmayan bir şehidin yüzük parmağına düşüyor bir yemin gibi donuk ve sırlı gülümsüyor korkuyu kovanlar gölgeye gölge uzatıyor arka sokaklarda bir tespihte doksandokuz Esmâ-ül Hüsnâ bir secdede tövbeler kol geziyor şehrin birinde bir kadın soyunmuş sevdasını yüreği çırılçıplak şaşkın ve örtmüş küsünü kara saçlarına kaderine rızanın paslı kilitlerinde paslı anahtarlarını zorluyor açıl susam açıl !!! açılmıyor kimbilir nerelere uzak değil yakınlarda bir yere serpiliyor aşığı aşk gibi ölüm gibi silinmesi imkânsız olan keskin çizgileri okşuyor öpüyor gülümsüyor bir kadın bir isim asıyor ıslak dudaklarına bir isim gözlerinde kendini kurşuna diziyor... ceyda görk eylül 2008 |
devrilirken koca bir zaman
devinirken koca bir yalana
içimizde ki derin çizgi
başkalarının kaderine teselli
yalan doğrulanmadan gel
nasıl olsa bugün ay tutulacak
çok sesli intiharlar meydanında
uzak yazan bir sokak levhası altında
kadın yüzünü kaldırım kenarına boyamış dediler
-senin için-
kelepir düşler satıcısı
sahibi belirsiz bedenleri sıralarken alın yazısına
adam kalbi mezar taşı soğuğunu çalmış dediler
-benim için-
ve hangi kalp
kaç ihanetin lekelerini taşır ki
ve hangi eller
ölü nar çiçeği bedeni yıkar ki
tüm sorular eğer bulsaydı cevap
ölmek neye yarar ki
kendin olmadan gel
nasıl olsa bugün aşk tutulacak…
...yakınlarda bir yerde, kalbinde...
sevgi ve saygım her daim...