HUZURLA YATIYORLAR.
Uzun servilerin, gölgesi serin.
Huzurla yatıyor, burda ölenler. Her mezar bir hayat, mazisi derin. Onlarla arkadaş, kuşlar böcekler. Burası çok sessiz, huzur ülkesi. Kovar kötülüğü, Allah sevgisi. Uzaktan duyulur, bülbülün sesi. Kabristanda sabah, açmış çiçekler. Kuytu köşeleri, daha karanlık. Toprağın altında, belki canlılık. Ruhlar aleminde, varsa saygınlık. İşte hayat budur, burda gerçekler. Biraz ürkütüyor, sessizlik beni. Kara toprak olmuş, kulların teni. İnsanlar yok olmaz, toprakta geni. Son durak burası, bizleri bekler. Huzurlu, huşulu, kabristan yeli. Hükmeden allahtır, sahibi belli. Burada yatanlar, mezarlık ehli. Belli ki burayı, candan severler. Türkmendağlı işte, böyle kabristan. Neler gelmiş geçmiş, yalan dünyadan. Oldu akşam vakti, karardı mekan. Gider ziyaretçi, başlar hüzünler. HİLMİ CAN. KASIM.2008. (2110) |
Hükmeden allahtır, sahibi belli.
Burada yatanlar, mezarlık ehli.
Belli ki burayı, candan severler.
Türkmendağlı işte, böyle kabristan.
Neler gelmiş geçmiş, yalan dünyadan.
Oldu akşam vakti, karardı mekan.
Gider ziyaretçi, başlar hüzünler...................Bu güzel şiiri okumaktan kaçırmışım
..........................................................Çok güzel olmuş Arkadaşım.Kutlarım slemlsrım---5