Onlar;
Karanlık camlar arkasından baktılar.
Her bir gün gece,
Her gece bir gündü.
Gecenin karanlığında bir yıldız
Umut, ışık oldu.

Hep aradılar abartılı yaşamlar arasında
Dünya ile eş hayatı.
Orta çağda yaşadılar kendi gizemlerini.

Onlar;
Karanlık camlar arkasından baktılar.
İki kırık saz telinde nağmelendi sesleri
ve buruk
ve mağrur
ve kırık yüreklerde...

Kırık camda
Perde arkasında beliren siluetler,
Beden dilinde yalvarış yakarış,
Açlıktan nefesi kokan artist biçareler.

Konteynırlarda
Sokak aralarında
Cadde başlarında
El açıp aranan yeni umutlar
Onlar;
Karanlık camlar arkasından baktılar.
Gün yine umut günü
Yaşamla ölüm arasında gidip gelen.
ve perde kapanacak
Örümcek ağına sıkışmış zihinlerde
ve açlığın
ve sefaletin
Defterini dürecek bu millet.