Şubat Soğuğu
Eserken usul usul bir Şubat Rüzgarı
Fısıltılar doğuyor sabahlarıma kâbus gibi Karla kaplanmış bütün âlem Hârla raks eder bir mahrem Bir Şubat Soğuğu işliyor yüreğime pare pare Bi’çare akar sensizlik şarabı hâre hâre Sağanak yağmur misali yağar şakaklara mağrur Târumar olur küflü gözler..Kurur...Kalır... Mâvileri bile terk etmiş artık gözlerini Siler, süpürür bir Şubat Rüzgarı yüreğimin közlerini Sessiz çığlıklar bürüyor her bir yanımı Hevessiz çığlıklar sürüyor her bir ânımı Bir kıpırtı bekler solgun çiçekler Dermansız bebekler gibi bekler bir yudum su Fermansız dilekler gibi yüreklenir bir boğum âsu Bir Şubat Rüzgarı adını fısıldadı usul usul... |