Doksanlı yıllarda sevgili şiir dostları ile orada çok güzel günlerimiz geçti.
Küçük Ayasofya Camii’nin yanındaki o güzel târihi binada şair arkadaşlarla toplanıp öyle güzel saatler geçirirdik ki... Şiirler, şarkılar, güzel sözler... Bir aile gibiydik. Sevgili Ahmet Özdemir günü sunar ve idare ederdi. Sayın Erdoğan Aslıyüce de yardımını esirgemez, bizlere o güzel bahçeyi açardı.
Rahmetli Tahsin Ayta, müthiş cömertliğiyle her toplantıya ikramları ile gelirdi.
Sıcacık çaylarımızı içer, o bulunmaz saatlerden çok zevk alırdık. ne oldu bilmem, nazar değmiş olmalı, o toplantılar bir anı olarak kaldı. Sesleri bir hoş seda olarak o kubbede zaman zaman çınlıyordur herhalde...Bütün o arkadaşlara, şairlere selâmlar ve esenlikler...Ebediyete intikal edenlere de Allah’tan C.C. rahmet diliyorum...

Hoca ahmet Yesevî’dir vakfın güneşi,
Orta Asya Türkleri’nden yoktur bir eşi.
Can dostuydu fakir, yetim, çâresiz onun,
Âlim Baba Arslan gelip, göstermiş yolun.

Ahmet Yesevî’nin adı âlemi sarmış,
Horasan, Türkistan’da aslı tanınmış,
Mâverâünnehir, Harezm’de ünü yayılmış,
Ehl-i Sünnet âlimidir Ahmet Yesevî,
Türklerin o pîridir ki hikmet sözleri.

Yeraltına yaptırmıştı bir çilehâne,
Evliyânın büyüğüdür, sözler bahâne.
Sözleri türkçedir onun, mânâlı, sâde,
Eser-i Divân-ı Hikmet halka amâde.
Velî idi, âlim idi, her derde çâre,
İsmi Pîr-i Türkistan’dır, Kul Ahmet Hâce.

Vakfını kuranların dert görmesin yüzü,
Alınacak bir çok ders var dinleyip sözü.
Kalpleri yumuşatır hep sözlerin özü,
Fâziletli insanlar var, kalpleri yüce,
Isınır yürekler orda, söz gitmez güce.

Hâlenur Kor