KARA ASFALT
bir çıkmaza girdi yolum
saçlarımda ne çok dağılmış yeni toplamıştım oysa utanır elbet dağınık saçlarımdan derli toplu bedenimden utanır elbet akşam eli yayladan geçerken ne çok takılmış gölzerim asfalta yoculuk var bugün gitme vakti yolculuk nereye dört yalnızlıkla bir doğruyu götürmeye gider elbet gün batımı akşam kuşları çıktı gün ışığında açamazken gözlerini hoyratça süzüldü ben de akşam üstü kuşları gibiydim seni görmeden önce saçlarım dağınık yaylada gözüm ayağım yolda şimdi ise bir yudum nefes bir yudum ufuk ayağımda yeşillikte hemde basmadan kara asfalta.... E.E |
Tebrik ederim.