6. GÜN
sabah ışıklarıyla
güne verdim yorgunluğunu uykuların ağulu gözlerimde şenlendi bahar çamurlanırken küçük bir çocuğun üstündekiler susuzluğa doymadığını toprağın bir kez daha gördüm kar erimelerinde kana aç midelerin iğrençliklerini bir kez daha seyrettim haber bültenlerinde eskitilmiş anıların nazını bir kez daha yaşadım albümler eşliğinde pörsük bir hançerin sızını taşıyor şu üstümdekiler tren rayları gibi uzuyor hasretin[m] boşluklara anladım bir bahar daha bendesin şu gönlümün bileyi taşı |
sevgi ve dostca...