GELMEYECEKSİN MAVİ DÜŞLERİME
Ben hiç sevda sözleriyle başlayamadım.
Hayata birlikte bakacağım insanım olmadı, Aynı pencereden aynı manzaraya, İhanetin kazanından yalan kaşıklarla, Sevda yedirilen nice kadının, Şahit oldum bu gözlerle yaşlarına, Ve hep eksikti o kadınların cümleleri, Şiirleri hep darmadağındı başlangıçta, Ancak sona doğru topladılar kendilerini... Şimdi diyorum bir gece vakti, Baykuş tünemiş ocağımda otururken, Yazsam diyorum senin şiirini, Nasıl anlatacağım ki sana yalnızlığı, Hangi kelimeye gizleyeceğim sensizliği, Hangi mısra anlamanı sağlayacak, Yokluğunda neler çektiğimi... Elim kaleme gitmiyor sevgili, Seni paylaşmaktansa, İçimde yaşamak en iyisi. Bir de sana susmak. Konuşsam anlar mısın beni? Kaç mevsim geçiyor sensizliğimde, Yoruldum biliyor musun bu kaçışlarından, Gelmeyeceğini haykırıyorsun rüzgârla, Gidişlerinse canımı yakıyor içten içe, Yokluğunun gerçekliği duruyor aynalarda, Hayalin duruyor masum gülümsemesiyle, Sen düşüyorsun gözümden damla damla, Saklıyorum o incileri kendimden bile, Biliyorum bu gece hüzünlüyüm biraz, Elbet bu sabahlar gülmelere gebe, Güleceksek birlikte gülelim, Gel artık bana, ellerini bulayım ellerimde, Seni yaşamakta acemi olduğum gibi, Ben şiirler yazmakta acemiyim, Ama artık öğreneceksem, Aşkı senden öğreneyim. Gelmeyeceksin değil mi yine bana, Gelmeyeceksin mavi düşlerime, Bir kere bile arayıp sormayacak ruhun, Kimsesizleşeceğim ben bir köşede, İşte bak, sana ağlıyorum. Sen düşüyorsun gözlerimden bak sevgili, Sana öylesine hasretim ki, Geri gel, gitme bak, dayanamıyorum. Saatlerdeki zaman üstüme geliyor. Bu duvarlar yıkılacak gibi, Oysa ne sırlarımı saklarlardı, Sıkılmadan beni dinlerlerdi, Odam kireç tutmuyor sevgili, Ben nefes alamıyorum artık sensiz. Beni burada bırakma, Bırakma beni sensiz, Gel artık düşüp ayın peşine, Göremiyorum, gözlerim fersiz mi fersiz, Git gide büyüyen sensizliğimde... BAKİ EVKARALI |