ATEŞTEN GÖMLEK
Yüreğimde eser dururdu fırtınası aşkının
Tutkunuydum bir zamanlar sevdanın Bilemezdim kalbimin bu denli acı çekeceğini Bilemezdim gözlerimin iki damla yaş dökeceğini İçim içime sığmadığı günlerimi bilirim Oysa gülerdi her zaman gözlerim Kahır mektupları yazıyorum kendimden yüreğime Şimdi güneş doğmaz oldu gecelerime Sen rahat uyu uykusuz kalsamda ben her gece Giydirdin en sonunda ateşten gömleği bedenime |