Neyim varsa aşka dair doldurmuşum bohçama,
Sevda memleketinden uzağa gidiyorum.
Gideceğim yol uzun, varmam lazım akşama,
Yollar nereye gider, doğrusu bilmiyorum.

Ben yürürüm yol yürür, yola yollar eklenir,
Yakın denen hedefim, sonsuzluğa bürünür.
Geride kalan yollar, bir anda çiçeklenir,
Asi ve mavi renkli kardelenler görünür.

Bağ olurlar ayağıma, gidemezsin ki derler,
Seviyor inan seni, sevmiyorum diyen yar.
Yüreği kanıyormuş, onca yemin ederler,
Alın getirin dermiş, gitmesin diyar diyar.

Bir adım öne atmış, ancak gerilemişim.
Zaten gidememişim sevda memleketinden.
Her kaldırım taşının tokadını yemişim,
Sağ çıkmışım sabaha, onca felaketinden.

Burda doğup büyümüş, burda seni sevmişim.
İlk kez burda takmışım, saçına papatyayı.
Ölümümle olacak bu diyardan gidişim,
Burada okusunlar, ruhuma fatihayı.



Halit Gültekin