Durmadın nedenini bilemedim bir türlü
Adını kazımıştım, yüreğimde mühürlü.

Deli sevda benim ki, çokmu sardım seni ben
Gideceğim diyorsun bana mütemadiyyen.

Kasıtlı mı yaparsın, üzmek istersin beni
Bilmez misin bir tanem, ben çok sevmiştim seni.

Sen gidersen bu gözler, arkandan ağlamaz mı?
Benim yandığım gibi senin kalbin yanmaz mı?

Gecelere meze mi yapacaksın sen beni
Gözlerimden çıkarsın, kalbimden vurdun beni.

Ne olursun karşımda otur hiç ses de etmem
İnan gözün üstünde kaşların var da demem.

Bu gönül feryat eder, susturamaz kimseler
Acı şiirler yazar, güftelerle besteler.

Bilki ziyan olurum, kaldıramaz bu beden
Düşünmeye hiç akıl bırakırmı ki, giden.

Yürek böyle sevmişken, nasıl kalbinden atar
Gözlerim nisan olur, eylüllere yas tutar.

Derlerdi inanmazdım, sevmeyenin kalbi yok
Nasihat edip durma, boş sözlere karnım tok.

Unutursun diyerek avuttuğunu sanma,
Dikkat et de güzelim, sende ben gibi yanma.

Bu işler öyle çocuk, oyuncağı da değil
Dönüşü de olunmaz, ana kucağı değil.

Sen beni deneyerek, yap boz tahtası yaptın
Tamiri mümkün değil, zehrini kalbe kattın.

Yıktığın bina değil, evren kadar kalbimdi
Gidişin çökük dünya, gözümdeki albümdü.

Yandıkça yanıyorum, yanardağı lav gibi
Sen avcısın; avlandım, ağındaki av gibi.

Bir anda şu saçlarım, karlı dağlara döndü
Gökyüzüne yaktığın bütün ışıklar söndü.

Karanlığın içinde bakan gözüm kör oldu
Hasretle yanan gönlüm, sönmeyen bir kor oldu.

Yeminleri doğurdum, bana koydu gidişin
Elbet bu son olacak, bana veda edişin.

Şimdi git de, arkana dönüp de bakma sakın
Şu gönlüme yüz sefer hançeri vurma sakın.

Sözlerin zaten vurdu, boşuna daha vurma
Ölen şu cesedime kurşunu sıkıp durma.

Asla yıkıldığımı görmeni hiç istemem
Bu da geçer üzülme! bir yârim vardı demem.

Ara sıra ismini hatırlarım ben amma
Şu içime gömerim, bu aşk derim muamma

Eğer bir gün olurda duyarsan öldüğümü
Unuttuğumu düşün, farzet hep güldüğümü.

Pişmanlık rüzgarları estirme şu başımda
Ağlayıp da zırlama sakın! mezar taşımda.

BAHAR