sen yoksun bu şehirde
geceler akşamları sarhoş karşılıyor
……………………………sokaklar insanları
yaylaların serin avlularında
kayısı dallarına çöken ağırlık
yavaş yavaş kalkıyor
zihnimize düşüyor bir kara düşünce
demir taslarda sunuluyor
o eşsiz sevgiler
eller uzanıyor


sen yoksun bu şehirde
insanlar ölesiye vuruyor kendilerini işe
fırınlarda yanıyor ellerimiz
tarlalarda damla damla akıyor
sevişmelere saklanan
…………………..arzumuz isteğimiz
gece bekçileri örtüyor kapımızı
dönüp duruyoruz sabaha dek
yorgun ne yaptığımızı bilmeden


sen yoksun bu şehirde
düşler de bırakıp gitti
bulutlar böldü gün ışığını
sabahtan akşama oyalanır
………………köşe başlarında
ihtiyarı
………..genci
…………………...veremlisi


sen yoksun bu şehirde
şarkılar içten çalmıyor
sazlar hüzün kokuyor
suskun geçiyor her meclisim
adımlarım hep yoluna dönüyor
çaresi yok güzelim
hiçbir şeyimi emanet etmeden
kırlangıçlarla beraber
bu şehri bırakıp gideceğim


söz verdim kendime
çıktım mı bu şehirden
dönüp bakmayacağım kalanlara
bir elveda bile demeyeceğim
zaten kimsenin haberi olmayacak
ay gecede sabaha yakın
bu şehri terk edeceğim


kimse şans dilemeyecek
kimse yanağımı öpmeyecek
zoraki gülüşleri görmeyeceğim
bir tek köpüklü dalgalara
son kez içimi dökeceğim


ben gidersem
belki zamanla her şey unutulacak
hüznünü dağıtan biri olmayacak
……………………………………..sıralı sırasız
bir küçük çocuk neşeyle söyleyecek
…………………………………………..şarkısını
çatılardan savurup şen kahkahasını _____Salih Erdem 01.07.1994 / Kırıkhan