79 HÜCRESİNDEN ANAMAŞiirin hikayesini görmek için tıklayın 1979 yılı Liseli yıllarımdaki anılarımdan bir kesittir.
Allah çektiğim acıları insanlara değil hayvanlara bile yaşatmasın.
Bu mektubu yazıyorken;işkenceyle ölmemiştim
Turancılık davasına,ağır bedel ödemiştim Köyde davar güderken de sürümü incitmemiştim Lakin devlet babanınsa;copunu çok eskitmiştim. Bana ördüğün kazağı kalın diye çıkardılar Palaskayla ayağımı sımsıkıca bağladılar Askılı atletimiyse;sırtımda parçaladılar Mehter marşını söyledim,korkudan afaladılar. Ülkü eriyim dedim ben;vazgeçmem kutlu davamdan Bozkurt ruhlu Turancıyım;pes etmem coptan tokattan Yüz copu bine çıkarın,kıvranayım palangadan Elektrikli sehpayla ölmem çıkarım buradan. Bir seferinde doksan sekiz copu ancak sayabildim İşkenceyle bayılmıştım;buz suyla ayılabildim Hünerli ayılarıysa;karşımda tam görebildim Kalkmaya uğraş verirken;tekmeyle yere serildim Suçum nedir düzenbazlar;ancak da zor diyebildim. Yorulan işkenceciler;beni hücreye attılar Şimdi kazağını al lan;diye tutup fırlattılar Anam mübarek elinle ördüğün kazağı giydim Senin ihlaslı duanla ;bozkurtcasına dirildim. Turan hayaliyle yaşarken;bin bir işkence neymiş ki Türk-İslam neferiyim;hangi düzen eder etki Başbuğun komandosuyum;bana yardımcı gökteki Bak oğlun ölmedi anam,haksıza karşı set çekti. ……..M.Sıddık SOLMAZ…….. |