KARANFİL ACISIhayat yarım bir tebessüm gibi dondu ve üşüdü kelimelerim dudaklarımın kıvrımında dudaklarım ki çoktandır susları gizli karanfil acısında ... içimde ucu yanık mahpushane mektubu bir sevdâ zarfı her açışımda firar eden o koku ah o koku yok mu sinsice siner uçuşur satırlarımda anlarım ki bir damla tütün esansıdır hasretini çektiğim sadece bir damla ... düşümde cami avlusunda teammüden terk edildiğini bilen bir çocuk görürüm ağlar çığlık çığlığa ve henüz yıkanmamış bir taze ölü musallada korkunç yalnızlığında bilirim o çocuk benim ve o ölü benim bedenim duymak isteyip de duyamadığım ve söylemekten vazgeçtiğim ertelenmiş cümleler cansız soğuk parmaklarımda ne sevdiğim ne sevildiğim ne sefilliğim ne avâreliğimin hükmü kalmamış hiç kimse yok bekleyen başucumda ... dilimde Kâbe imameli bir tespihte mahfuz doksandokuz Esmâ-ül Hüsnâ uyanmasam bu düşten ne var yarın öbür gün daha sonraki hafta diyerek beklediğim de beni unutsa suslarım yaşasa bir tek dudaklarım gibi karanfil acısında CEYDA GÖRK 15 nisan 2009 |
nacizane bu güzel şiirinizi yorumlarımdan birisine katmış bulunuyorum
http://www.fotokritik.com/1733279#e8791956
sanırım bir mahsuru yoktur ,
şayet varsa hemen silebilirim ama yorumlarımı şairin ismini yansıtarak yapmak daha bir güzellik katıyor ,
sevgi dolu selamlarımla herşey gönlünüzce olsun ...
duran6687 tarafından 6/8/2009 3:19:51 PM zamanında düzenlenmiştir.