üzüm gözlüme...
doğdun,
gülüşünle aydınlandı karanlık bellediğim odalar. üzüm gibi kocaman gözlerin vardı, bembeyaz ellerin, küçücük savunmasızdın. ufacıktı bedenin yüreğin. ama, gülümsüyordun işte sende hayata. sen güldükçe bizde güldük, sen büyüdükçe sende büyüdük, yürürken düşme die ellerimiz arkandan hep açıktı. üzüm gözlüm, kardeşim, evin neşesi,babamın kelebeği, annemin annem deyişi, abimin kıskandığı ama yinede sevdiği, sen hep gül yinede hayata, bi kaç günlük bebek ken güldüğün gibi. üzüm gözlüm... kardeşim, büyüdükçe yüreğin,hayata tutundukça sen, bizde mutluluklarına tutunup sevinçelrimiz biliyoruz seni... üzüm gözlüm,kardeşim bebeğim... |