Akşam kafamı yastığa koyuca güzel şeylerin hayaliyle toz pembe bulutlar üzerinde hissederken kendimi,sabahın ışımasıyla birlikte kara bulutlar çöküyor üstüme.O bıkkınlıkla zoraki hazırlanıp yola çıkıyorum,durağa geldiğimde insanlar toplanmış harretli harretli yüzlerinde savaş kazanmış komutan edasıyla konuşmalar kükremeler
ben demiştim
helal osun
daha neler çıkacak
bunun devamı gelecek
vay anasını
sakızlar ağıza alındı bir sefer daha çıkmaz.İşyerine geliyorum yine aynı sakızlar aynı sohbetler çok bilmiş hareketler sürüp gidiyor.Çekiliyorum odama biran kafamı kesip atmak istiyorum eziyet ediyor bunaltıyor beni,damarlarımı boşaltmak istiyorum beynimi devre dışı bırakmak için.Cansız bedenim geliyor gözlerimin önüne yakıp külünü savurmak istiyorum yer kaplamasın diye.Ama ne çare ruhum sancılar içinde kıvanıyor acı çekiyor gözleri etrafında seyrediyor hayatı güllük güstanlık beş torba kömür üç paket makarna yolsuz elektiriksiz okulsuz susuz çalışmayan makinalara endekslemiş yaşamayı marifetmiş gibi görenleri gördüçe katmerleniyor acısı.Sanki iktidarda olan benmişim gibi muhalefet oluyorum kendime.Delalet ve hatta hiyanet içindesin uçurumlara doğru hızla gidiyorsun arkandan gelenlere yazık etme tutma,dört mavsimi doya doya yaşadığımız bu ülke bizim diye yalvarıyorum içimdeki bene.Bırak diyorum dinleme söylenenleri okuma yazılanları kendi kendini dinle yorulmadan oku kendini anlayarak anlat kendine.


13/04/2009