lk aşkım rüyam ile Urla iskelesinde otuz yıl sonra buluştuk… O hep aynıydı.. Hiç değişmemiş, çok heyecanlandım Kalbim yerinden çıkacak sandım. Eski günlerden arkadaşlarımızdan bahsettik sonra doğun gününde kitabın üzerine yazdığım şiiri bana okuyunca çok şaşırmıştım, o da beni yıllardır unutmamıştı. Konuştuk dertleştik. Ve aniden ’hayatımda kimseyi istemiyorum.’ gitmeliyim. Dedi ve gitti

Urla sahildeki iskelede birden Ellerim buz, yüreğim kor, gözlerim ateş oldu. Oysa ben sığdıramamıştım sevgimi yüreğime, yıllardır onu sevmiştim. Urla ’da aniden deniz kızıl, gök kızıl, kalbim kan kızıl oldu. İçimden bir parça kopmuştu..

Şu an penceremden dışarıya bakıyorum… Körfezde lisedeyken oturduğu evin önünde yine bir kocaman gemi demirlemiş, Oturduğun lojmanın mutfak penceresinde bir adam kızının saçlarını okşayıp ona bir şeyler anlatıyordu…

Bir gün daha battı Körfezde güneş sensiz, Denizin kızıllığı vurmuş göğe ağlıyor sessiz, sensiz gülen gözlerin bensiz, Sana sevgini Ne göğe, ne yere, ne de kalbime sığdıramamışım.

Hazırlanmalıyım, o gemiye yetişmeliyim, gitmeliyim buralardan…

CAN AKIN - AMSTERDAM

Rüyam

İyigün de yanımda olan,
Kötü günüm de neredesin.
Tam bugün otuz yıl oldu.
Neredesin rüyalarımın rüyamı
Seni arıyorum…

Sığdıramadım yine seni Urla’ya,
Ne göğe ne yere ne de kalbime
El ele öpüştüğümüz sahildeki iskelede
Ellerim buz, yüreğim kor, gözlerim ateş,
Her akşam seni beklerim

Bir gün daha battı Urla’da güneş sensiz,
Denizin kızıllığı vurmuş göğe ağlıyor sessiz,
Yakamozda güler gözlerin yine bensiz,
Urla’da sensizken akşam güneşim gitmiş.
Sığdıramadım sevgimi yüreğime,

Urla ’da deniz kızıl, gök kızıl,
Sen yoksun diye kalbim kan kızıl
Derken, sessiz sessiz ağlıyorken
Aniden
Otuz yıl sonra geldin,
Yine gittin…

CAN AKIN