ÇANAKKALE ÇIĞIRI

Destan yazdık, yiğitçe savaştık,
Teknolojide, bilimde biraz yavaştık,
Ama biz imanımızla bir baştık,
Herkes duydu bu destanı, kalmadı körü, sağırı,
Çanakkale’de açtık yeni bir çığırı.

Türk’e yardım etti yerdeki karıncalar,
Allah’ı zikretti, daldaki goncalar,
Ahh! Şehitler… Daha çok küçükler, zayıflar, inceler,
Herkes duydu bu destanı, kalmadı körü, sağırı,
Çanakkale’de açtık yeni bir çığırı.

Ey Türk! Sen Çanakkale’de dirildin,
Belki onların gözünde yerlere serildin,
Şehidim! Sen cennet bahçesine bir gül olarak verildin,
Herkes duydu bu destanı, kalmadı körü, sağırı,
Çanakkale’de açtık yeni bir çığırı.

Çocuk-kadın-genç-evli-bekâr-ihtiyar,
Cepheye koşmamız düşmanın gözünde açıkça intihar,
Bilmezler ki; her vurdukları ahirette bahtiyar,
Herkes duydu bu destanı, kalmadı körü, sağırı,
Çanakkale’de açtık yeni bir çığırı.

Görülmedi eşi benzeri evrimde,
Maneviyatım var benim çevremde,
Al sana medeniyet de burada, devrim de,
Herkes duydu bu destanı, kalmadı körü, sağırı,
Çanakkale’de açtık yeni bir çığırı.

Cepheden yükseldikçe ‘Allahüekber’ nidaları,
Kesildi düşmanın sesleri sedaları,
Tekbirlerle yerinden oynattık o kocaman dağları,
Herkes duydu bu destanı, kalmadı körü, sağırı,
Çanakkale’de açtık yeni bir çığırı.