AŞK BENDEN AĞLAYA AĞLAYA GİTTİ
Kanatları sırçadan bir pervaneydi
Uçtuğu ilk gönülde / köz oldu / bitti Umutla bağlanmıştı her ilmeği Büyülüydü gözleri / saç telleri Muska istemeden / çözüldü / bitti Issızlığın yollarında tozdu İlk yaz rüzgarında / savruldu / gitti İki mısra arasında okunmaz sırdı Akan göz yaşlarımla / kayboldu / yitti Hiç istemedim ama / aşk benden Ağlaya ağlaya gitti 9/NİSAN/2009.......İZMİR Nisan TEPEL |