SON ÜMİT
Ben niye böyleyim neyim ki neyi söyleyim
Anlamaz beni kimse belkide dinlemez Zemheriler bir bende sanmıştım İçimi titreten soğuk bütün evrende Yaratılanlar yaradanı bildiği halde Unutmuş Tanrıya verdiği sözü ezelde Doğup büyüyüp yaşayanlar Düşünmez mi hiç gerçeği Neden ve niçin kaçırırlar nefes alırken ölçeği Sorguya alırım zifiri zindanda parmaklarımı Kuzey rüzgarları birer birer döker yapraklarımı Zabıt tutmuşlar habersizken yaptıklarımı Suç yerine geçer mi ihtiraslar Belkide bu yüzden gördüğüm o kötü kabuslar Gerçekleride biliyorum....... en azından Okumuştum bir aksakallının ağzından Yeri ve göğü yaradan ; Demek ki bekliyor beni o ebedi zindan Korkularım boynumda urgan İdam sehbasına dar geliyor SON ÜMİT ve birde tutkularım Sanki zebaniler tarafından dilinecek gözlerimin feri Vurularak,dövülerek inleyecek uykularım Cehennemde üç asırmı önce Cennette üç güne neler verirdim kesselerde beni ince ince Sırat dedikleri bu olsa gerek Kılıçtan keskin kıldan daha zarif bence Son bir ümidim var o da yaralı Tutunamıyorum artık düşmeye meyil verdi tüm vücudum Yardım et alemleri yaradan Allah Bari sen duy sesimi ümmetim ümmetim diyen Nebi Gözümün nuru tut elimden ,tut elimden ya Resüllallah < BU BİR ŞİİR DEĞİLDİR SADECE O ANKİ DUYGULARIN KALEME ALINMASI > |