BİR ESİR,KARANLIKLAR PRENSESİ
BİR ESİR KARANLIKLAR PRENSESİ
Kalbim askınla dolu sense bendesin her nefeste. Sessizlik tek çıglıgım varlıgınsa sebebim hayat bulmaya! Günler geçiyor her umudum geleceksin diye gün saymakla geçiyor. Zaman geekiyor biliyorum süremiz uzun; ama dayanamıyorum artık ne olur cabuk gel ben dayanamıyorum özletme gel. Yarim uzakların efendisi,kalbimin tek sahibi.. Ben esir bir tutsak karanlıklar prensesi. Aldığım nefes kadar attığım her adımda da Soluğum kesilir sen olmasan, ben benden geçerim sen nefessiz kalsan! Sus sessizlik anlatıyor herşeyi sus sessizlik yaklaşıyor;ve ben saklanıyorum bir oda köşesi başlıyor sallanmaya korkuyorum nerdesin,nerdesin? Ben esir zindan,karanlıklar prensesi. Gelsen artık vereceğim son nefessin. Unutmak ne kelime güneşi,o mesut gökyüzünü ve anlatmak ne mümkün tutsak olduğum yeri söyleyebilmek,haykırmak ne zor duyamadığında sen içindeki en derin sesi. Söylesene hangi zindan köşesinde arıyorsun beni?.. Tekrar bak bu satırlara,dur haykırmaya çalışma! Esir kaldığım yer almıyor sesi ve duymuyor boşluktaki seni Şimdi tut elini,dur nereye yokum o köşede. Hey dur hızlanma her adımda,her gidiş Koşma sakın oraya,buraya Ben içindeki köşedeyim.. Ne tutarsın,ne yakalarsın,istersen haykır Kısılan sesin,yorulan sensin. Bense bir esir gelen sesin nerde olduğunu ne olduğunu bilmem BEN YASARIM SADECE İÇİNDEKİ SENİ ! . . . |