AcemiNe insanlar var şükür ederler yokluğa Hiç mi hiç benzemezler tpoluluğa Hamuru yoğurup atarlar aşka Yüzleri zamanla kırışmış kıskançlığa Gülerler dünyanın yasasına Adamışlar kendilerini aşkın davasına İsteyipte kaçamamışlar dağlara Sanmasınlar küslüğü varmış insanlara Dank etmiş umutsuz aşk kafalarına Korkutmuşlar canavarı mağarasında Aşkın kurallarının yokluğunda Dönmüşler bir çeşit ozana |