yaşamSusuşlarının mührüne ilişen kuralsızdı, öpüşlerim her ne vakit üşüse ellerin gelir aklına kaldırımların resmedilmişliği, bilirim. avuçların dudaklarımın rotasına dudaklarım bir damla suyuna kırık ve muhtaç Doğmuşum evvel zamanların birinde o gün bugünmüş sen yokmuşsun belki ama anam hamurunda yoğurmuş beni ama ben hiç ona benzememişim ben ki hep kendi çölünde bedevi.. büyümek mi ? yaşlanmak mı ? bakışıyla şekillenir açılır perde gözbebeklerinden yansıttığın ışık aydınlatır ya bakışında ki karanlığı gözleyen köşe başı vurgunu yalnızlık.. bir kuşu tutup sıkarsan ölür okşarsan avuçlarına sevgisiyle serilir yaşam ki uygulayıcısının elinde şekillenir.. bir dua olsaydın ne olurdun ? alak mı ? fatiha mı ? Kahhâr |
bakışıyla şekillenir
açılır perde
gözbebeklerinden yansıttığın ışık
aydınlatır
ya bakışında ki karanlığı gözleyen
köşe başı vurgunu yalnızlık..
büyüdükçe o ışık da yön değiştirir dısarıdan içeriye yönelir daha iyi görebilmek adına içindekileri... ama kaç kişinin cesareti vardır ki buna ve kendi içinde çıkarsın sonra sorgulayıs adı altında bir yolculuga içinde neleri öldürmüssün değil mi ?görürsün cesetleri iyi olanlar hep erken yol alır cünki basta masumiyet olmak adına yitirilen tüm degerleri ve hesaplar için en iyi zamandır yalnızlık yaşamsa hala bir muamma... güzeldi şiiriniz kutlarım...