SEVDAMIN PRENSESİ
Gözlerin çoşkun denizlerin penceresi,
Masalların değil,gerçeklerin prensesi,

Sığar mı dalgaların büyük saraylara,
Dünyalar taşımaz sende ki bu acılara.

Sönmemiş gönlündeki ateşler yanıyor,
Her ahında yaraların tekrar kanıyor.

Dağlardan aşıyor zümrüt-ü anka kuşun,
Bittiğinde başlangıcı var bu yokuşun.

Yorulupta ümitlerin tükendiği gün,
Ölümsüzlüğe götürecek seni ölüm.

Tarumar edilmiş gönlündeki bahçeler,
Damla damla eritmiş çektiğin çileler.

İki hayat var biri gerçek,biri yalan,
Çekilmez gerçekler,sen hayallerde dolan.

Sen, gönül sarayımın, mağrur prensesi,
Dağları eritiyor sevdanın nefesi.

Mahzun olma sakın sen benimgönlümdesin.
Gönlümün içinde en derin yerdesin.

Bırakta gel ordunu gönül sarayıma,
Sadece sen otur benim şah-ı tahtıma.

Ölüm fermanımı versende bir şey demem,
Bir seni bildim, başkasını asla bilmem.
Cengiz Denek (SERDAR-I GÖNÜL)