Bugün;
Şubatın on dördü…
Sevgililer günü! ..
Ve sen,
Yanımda yoksun!
İzmir puslu…
İzmir bulutlu…
İzmir yağmurlu…
Saat kulesinde sanki;
Zaman durmuştu.
Ellerinde güllerle,
Sevdalılar bekliyordu…
Küçük bir çocuk,
Avuçlarıyla, güvercinlere
Yem atıyordu.

Saat kulesinde sanki;
Zaman durmuştu! ...
Oturdum bir banka,
Denizin dalgalarına bakıp,
Seni hayal ederken…
Çiçekçi kadın,
Kırmızı bir gül
Uzatarak bana,
“Al bu gülü
Sevdiceğine veresin.
Sana uğur getire…”
İşte; o an yüreğim sızladı…
Gözyaşlarım, yağan yağmurlara
Karışıp akıp giderken,
Acı bir vapur düdüğü duyuldu.
Sanki; içimden bir şeyleri
Söküp götürüyordu,
Alaybey vapuru
Konak’tan Karşıyakaya doğru…

Saat kulesinde sanki;
Zaman durmuştu.
Yürüdüm,
Yağan yağmurlar altında.
Seni aradı gözlerim hep,
Kordon boyunda
Simit attım martılara,
Konuştum onlarla,
Seni sordum…
Sevdiğim şimdi nerde diye
Birden…
Omzuma bir el dokundu
“Abe bakayım falcazına,
Anlatayım bir bir,
Okuyayım ayırlı bir dua,
Kısmetin açıla”
İşte; o an yüreğim sızladı…
Gözyaşlarım yağan yağmurlara
Karışıp akıp giderken,
Acı bir vapur düdüğü duyuldu.
Sanki içimden bir şeyleri,
Söküp götürüyordu,
Alaybey vapuru
Konaktan Karşıyakaya doğru…



14 Şubat 2009

İlhan Biçer