Biz!. İnsanlar
Doğarken ağlar
Ölünce bir avuç toprağa sığar
İyilik de kötülük de
İnsanın içinde doğar
Öyle bir Dünya ki!
Bu düzeni bilende bilmeyende
Sorar sorar lafla sorar.
Dağılmışız Dünya’nın her köşesine
Kimimiz zengin kimimiz fakir
Yaşıyoruz yaşarız
Mutlu , mutsuz
Belki umutlu belki umutsuz
Kimimiz saraylı
Kimimiz fakirhaneli
Kimimiz evsiz barksız
Gelmişiz Dünyaya bir kere
Doğarken boşuna a ğ l a m a d ı k...
Hangi miz çilesiz dertsiz?
kederli bir ömür içindeyiz
İyi ya da kötü yazgılıyız
Dert yüklü bedenleriz
Mutluluk yok
Düşünce k a y ı ğ ı beynimiz
Ellerimiz yüzlerimizde
Üzüntü daha çok.
Biz insanlar böyleyiz!
Neşelenir , gezer güler ağlarız
İyilik kötülük
Bizim eserimiz
Zenginiz fakiriz alimiz şairiz
Dertte bizim zevkte
Sevgi de aşk’ta bizim
Ne yazık ki! zaman zaman
Çırpınan yürekte bizim..