elveda istanbul
Soğuk ıssız akşamlarda dolaşırken
Korkuyordum İstanbuldan Yine beni içine çeker Yine beni karanlığa iter diye Sadece düşüncemde sen vardın Hiç aldırmaksızın yürüyordum karanlık gecede Elimde bir avuç ümitlerim Yüreğimde ise vazgeçemediğim sen vardın Ve ben hapsolmuş karanlık gecenin içinde Seni sensiz yaşıyordum bu şehirde Gözyaşlarım ise sel olup akıyordu gecelerde Evet İstanbul başarmıştı beni içine çekmeyi Artık elde edilmiş bir oyuncak gibiydim Ordan oraya atılıyor yıpranıyordum Ve kendimi sessiz ıssız bir akşam İstanbulun korkunç kollarına bırakıyor Hayatıma elveda diyordum.. |