ELVEDA.
Hava çok soğuk donuyorum.
Rüzgar çelik bir süngü gibi. Saplanıyor ciğerlerime. Ayaklarımda kışlık botlarım. Sırtımda kalın paltom. Başımda kasketim. Boynumda yün kaşkol. Üşüyorum ben yine üşüyorum. Helikopterimiz düştü. Anacığım ben donuyorum. Bu nedir, Allahım. Ölümün muştusu mu. Yavaş yavaş gidiyorum. Anacığım ben galiba ölüyorum. Vücudum acılar içinde. Kırık mı desem, ezik mi desem. Acısını da hissetmiyorum. Anacığım elveda, ben gidiyorum. Düşünüyorum mazimi. Hatırlıyorum gençliğimi. Vatan ve millet için. Verdiğim mücadelemi. Hatırlıyorum simsiyah hücreleri. Falakaları, işkenceleri, dayakları. Tabanı su kaplı, küflü zindanları. Onlarda geçti ömrümden. Çile kervanlarıyla. Sonra yeniden mücadele. Batan güneşlerin yeniden. Doğması için ülkemde. Bu benim ölümümle bitmeyecek. Arkamdan devam ettirilecek. Alp erenlerim, onlar yürüyecek. Buna inanıyorum, haydi diyorum. Bunlar benim son sözlerim. Anacığım hakkını helal et. Çünkü ben vatanım için ölüyorum. Asil Türk milletine. Hakkımı helal ederek. Elveda vatanım elveda diyorum. HİLMİ CAN. 27.MART.2009. (2283) |
sahsen tanima firsatimin oldugu, efendi ADAM GIBI ADAMDI.
sizi ve duyarli kaleminizi kutlarim