GÖÇ KURBANI KUŞLARSen siyahsın ben değilim Karanlığının içinde öleceğim Bir göç kurbanı Kuşların dilinden konuşacağım Her defa mevsim dönemecinde kuşlar Bir diyardan başka bir diyara giderken Sonradan geriye döneceklerini bile bile Nefret ile kaçışımızı anlatırlar bize Avucumun içinde karanfil kokusuyla Şiirin kenara itildiğinin Azı dillerde çoğu kağıtlarda Kaldığının kanıtıdır aynı zamanda kuşlar Geceye yarı baygın kalan şair Uykularda şiirin karanlığa yazıldığını sanır İşte bu hâl içinde Özgürlüğe kanat çırpan kuşlar Aşkımızı ve kalbimizi doldurur Dört mevsim, sonbahar dönüşüyle bu defa Kaldırıp aşkları atıp elde var sıfır Kartalın dansına özenip Havada kalmış derin bir iç çekişle Geri dönmenin alaycı düşüncesi Yani aradığını bulamayınca insan Ezbere bir söz gibi geçmişi tekrarlar Deniz Mete |