Eskimiş yüzümü gizleyemem kimliğimden
O yüz benim, o denizin kıyısındaki adam
Yokuş gördü dizleri, derin bakışlar benim
Ağardı saclarım, hazanlar biterken.

Hala derin vadilerde, annemim şefkat elleri
Gönlüm viran, cüssem sürgün yeri
Kırk yalana köle olmuşum, vakit tanyeri
Aşka dair, mukallit son sözler benim.

İçimdeki çığlık daima hatırlar dilberi
Sessizliğim satır satır hükmeder zamana
Kum dağları yüzümde odaklanmış, mahşer yeri
Mutluluk susta yemişken, ben susamış…
Kapatamıyorum... eskimeyen defterleri.

Her sabah çiçeklere su veren ellerim
Kızıl saclı çocuğu emzirir sanki gözlerim
Bekle diyor içimdeki, bekliyorum
Kaçıncı tren bu, rayları bir birine ekliyorum.

Kimliğimde ki son resmi yırtmadan
Ölmüştü içimdeki sevgili, gözlerini kırpmadan
Ölümle aşk sancısı arasında debelenmek
Tüm ışıklar sönünce, ölüm aşktan yana.