43
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
3626
Okunma
Güzdü mevsim,
yazdan kalan son gün
tutuklu kaldı elimde.
Baharın güllerini tuttuk zemheride.
Sus dikiyorduk düğmeli dudağa,
Yazıyorduk durmadan bilgelikte.
Renklerin doğayla vedalaşma vaktinde
buza verdik düşümüzü.
Ve bir lodos değdi
güneşin yolculuğunda buza.
Acısı kendine değildi aşkın.
Dönüştü, düşümüz suya.
Hangi şehirdeydik,
Hangi akşamdan kalma.
Ya da hangi yere düşdük.
Vaktin kızılında,
çırılçıplak düşlerimi yaralarıma basarken,
figan eder adının kalbimdeki yokluğu.
Cesur şiirlere takıyorum artık hüzünleri.
Yoruldum. Seni henüz tanıyorken,
takmıyorum hangi ölüme kefenlendim.
Ben sustum ey aşk sen konuş.
Sen beynimde aşka
Bense ölüme dahil oldum
Gitsen de ölsem diyorum.
Zekeriya Duman
Bir dost yüreğin gönül sızıntısı....
tutsak olurmuş aşk
düş/erken yüreğe
çağırsan gelmez
git desen gitmez
düşer davetsizce sineye
acıtmadan canını
gitmez hiç bir yere..........ezgim
Şiire bir gül bırakan dost yürek Ezgim’ e teşekkürler.
5.0
100% (4)