İçmeden sarhoş olmuşuz be abi,

Ondandır yalpalamalarımız, tökezlemelerimiz,

Düz yolda giderken birbirimizi ezmelerimiz.

Dünya çok hızlı dönüyor belki de

Ondandır baş dönmelerimiz.

Hızlı yaşadık biraz.

Acılar katmerli geldi üzerimize.

Hayata erken adım atanlardanız.

Omuzlarımız kaldırdı da bu yükü,

Yüreğimiz çelik mızraklar yedi.

Garip anam en başında dedi,

Bu hayat bizi hiç sevmedi,

Hayata gerdan kıranlardan olmadık hiç,

Sevdiğimizi kara toprak altına verdik de

Saçımızı başımızı yolmadık.

Dik durduk, gönlümüze gem vurduk.

Elbet bir gün biz de güleriz deyip durduk.



Şu hayatta bir hoş olmuşuz be abi,

İsimler sayıkladık,

Gözyaşlarımızı içimize akıttık.

Acılarla sonuna kadar var olup

Mutluluklarda kıttık.



Bir duble yaşam,

Üzerine bir tutam ayrılık,

Bir miktar gözyaşı,

Olabildiğine kalp sancısı,

Olmazsa olmazımız kardeş acısı,

Var mıdır daha ötesi,

İşte hayatımızın reçetesi.

Kara bir cumartesi,

İçimize saplanan acı değil mi

Omuzlarımızı aşağı düşüren.

Boş ver be abi,

Ne yaşadık ki şu hayatta.

Yürüyelim sallana sallana

Kimi sarhoş desin kimi ayyaş,

Yeter ki dinsin şu gözümüzdeki yaş.





Biz içmeden sarhoş olanlardanız,

Hayatı zorluklarla yaşayanlardanız,

Yol uzun menzil uzak,

Hadi sen de bir sigara yak,

Artık keyfine bak,

Nasıl olsa bir gün

Seven sevdiğine kavuşacak.

Yürü gidelim yolumuza

Takalım Nur’u kolumuza,

Dünya boş, ömür boş…

Artık biz de bomboş olmuşuz be abi.





ERENŞAH