GÜLMEYİ UNUTTUM
Kimi zevkine ...
Dem vururken hayatın, Kırmızı halı döşenmiş Kırmızı perdelerle süslü odasında, Kırmızı şarabını yudumlarken Havasıyla, haya dan yoksun Duvar dibinde kırıntıyla, Karın doyuran görünce, Gülmeyi unuttuk ... Kimi de keyfine ... Dem vururken hayatın, Boyası dökük sandalında Onluk oltasıyla, balıkçı Yirmi fersahtan çekerken, Ya rızkına, Ya da çilingir sofrasına, Bize çıkan çizmeye bile, Gülmeyi unuttuk ... Yorgun düşmüş, sessiz yüreğim Ne zevkten, ne de keyiften Dem vururken sensiz hayata Dökülürken hazan yaprakları, Son göçmen kuşlarını da gönderirken Ardından, el sallayarak, Bir martılar, bir de ıslak iskemle şahitti Akan gözyaşlarımla, yeminlerime Ve ardından bir daha gülmemek adına Ve yeminle, Ve sensiz, Gülmeyi unuttum ... Yusuf Tırpan ... |