KAR YAĞIYOR DÜŞLERİME ÜŞÜYECEKSİN DİYE KORKUYORUM (5)
Özlemek seni,
bir çay keyfi nezaketiyle.., gün ışığı kokan kirpiklerinde. Ve her Eylül sonrası üşüyen kimsesizliğimle arsız adımlarla, yürümek sana.... Solumak seni.., tasasız, söz güllerin olduğu ismi yok kırık bir zamanda.., ve söylenen son cümlede diz vurup, ten kapısını çalan nağmelerde, uyanmak sana... Beklemek seni.., üç beş nöbeti, derman bekleyen dertle, kurşuna dizilen gecelerde.. Ve fırtınayı tutan kalplere serseri mayın gibi.., Tahir ile Zühre olup, dökülmek sana.... A.Vahap DAĞKILIÇ Bu şiir şairin KAR YAĞIYOR DÜŞLERİME ÜŞÜYECEKSİN adlı kitabından alınmıştır. |