Herkes biryerde,biryerlere gitmis,kimi sefere kimi de baska ellere.
Herkes biryerde bu sehirde.

Birzamanlar ucan kusa bile isim koyan anneler,artik kendi bebeklerine bile isim koymadan birakirlar yurt köselerine.Iyi bakarlar.Onlar anlarlar okadar cocuga bakmislar diyerek vicdanlarinida kolayca rahatlatirlar.Ve kacarlar yillar sonra gelmek üzere.
Cocuk tam yeni bir aile bulur mutludur da kendi capinda ama durmaz vicdansiz anne.
Kader buya gelecek mutlaka.Birakip gidisinden utanmadan dikilir cocugun karsisina:"ben senin gercek annenim"der.

Annem,canim annem,gelde ögret anneligi onlara.
Beni kenara itip,canini düsünmeden kendini arabanin önüne attigini,hastaneye giderken,yavrum iyimi diye bagirdigini,son nefesinde bile yavruma iyi bakin dedigini anlat anne.
Sar beni,yine canim yavrum de bana.Annem canim annem.
MEKANIN CENNET OLSUN GÜLYÜZLÜ ANNEM...