yorgunum
hem nasıl
ölesiye

günden sürükleyip biriktirdiğim saatleri
bir deste iskambil gibi kadife örtüne sermeye
ve
sana tutuklanmaya hazırım gece

kileden boşalan altın sarısı buğdaylar gibi heceler
ve sedefli deniz kabuklarına sığdırdığım imgeler
yazmaya niyet ettiğim her şey
mısralara dökülmeye amâde

kapımın eşiğinde bir ses
ve aklımda bir gidiş var halâ
zarfsız bir pul gibi niyetlerim
nereye yapıştırsam
beyhûde

yorgunum

beni sakla gece
avut
örtün üstüme
sımsıkı sar yar gibi
bürün gönlüme gönlünce

bak
boy aynasında loş bir yalnızlık gülümsüyor
kendine hayran
uzanmış sere serpe

...
yorgunum
çok yorgunum gece

ayaklarıma dolanan kedim
sana dedim
anlıyor musun
bu benim ahir ömrümdeki son işkence

odalar ışıksız
terasta
bir dolunay eskisi
serpilmiş yazdan kalan çiçeklere öksüzce

umutsuz bir umuda oyalatıyorum kendimi
adam sende
umurumda değil artık
meridyenler paraleller
ve bu ay
yengeç burcunun girdiği hangi dönence

zarfsız bir pul gibi yüreğim
nereye yapıştırsam
beyhûde

ihtimalim
koca bir meçhul bence

yanımda kal
yanımda kal gece

bak
boy aynasında loş bir yalnızlık gülümsüyor
kendine hayran
uzanmış sere serpe...


ceyda görk
19aralık08