ROMAN KAHRAMANLARI
korkunun damlalarında üşüttük
o günden bugüne biz aşkı üşüttük panjurlu evlerin siyahlığına büründü yalnızlığın buzul sokaklarında ne zaman direkleri ışıktan yollar görsek kaçarız çatılı karelerin düğmeli ışığına yorgun düşürdü bizi aşkı aramak yanlış yerde şimdi de kendimizi arıyoruz telaşla meğer çoktandır aşkı boşluğa bıraktılarda ondandır içimizdeki bu boşluk içimizde birileri bizi çağırıyorlarda üç maymuna sarıldık uğultulu ormanlarda duyargalarımızı kaybettik duygusuz diyarlarda yalnızca aşkın ışıkla yarıştığını görüyoruzda; kendi kuyularımızda.. roman kahramanları gibi yalnızdır aşk çünkü.. SEBAHATTİN TAYŞUN |