Yaz(g)ısı silik Mendil!!
gidilecek son liman hiç kimseye fısıldanmadan
viran gemiler kalkıp gidiyor içimdeki limandan kaval deliğinde saklı sevdalar üfleniyor ardımdan... yanık yürekler yüreklerini doldurdukları şişeleri vuruyorlar gövdesine geminin ve bir kadın ağlamak için yağmuru bekliyor güvertede ucunda silik bir yaz(g)ı elinde ki mendilinin... martılar kaybettikleri sevda mektubunu ararken hala rıhtımdaki adam saklandığı sandıkların ardında elindeki yaz(g)ısı silik mendili sallar gibi tutuyor u z a k l a r(d) a... belki de anladım ben onları izlerken... özlenen sen değildin kızıllığıydı gökyüzünün sen gelirken! _________________________________Elif Türk |