YOKSUN !
Yoksun artık...olmayansın...
Damla damla yüreğime düşüp de Bir türlü dolmayansın... Varlığın yok...yarlığın yok... Sesin kısık...nefesin yok... Anlatamadıklarına... yazık ! Gülüşün... ‘unut gitsin!’ tonlarında Söyle buna kalbim nasıl dayansın? Kelimelerin yokluğun şarampolüne düşmüş Cümlelerini de sarkıt uçurumlardan Giderken yaktığın ateşe at Onlar da yansın... Ekolu çığlıklarıma inat Suskunluğun ruhuma üşüşmüş Ahh...bir duysan... Öylesine kocaman Öylesine el-aman Bir boşluktayım ki....heyhat! Öyle acı bir feryat!... Ah! Uzanıp yüreğimi bir tutsan Tutup da yüreğimi bir sarsan Sarıp da yüreğimde bir dursan... Ahh...oturup da yüreğimle bir ağlasan... Gitmelerinin korkusu olmadan Bitmelerinin çanları beynimde çınlamadan Boşluğunun yoğunluğu, düşlerimi doldurmadan... Ahh...bir yanımda olsan... Lakin yoksun artık ... Doğmayansın... Ahh benim prematüre Yarım kalmış dileğim. Ahh...bayram sevinçlerini Yokluğunun çukuruna gömmüş yüreğim... Ahh...sızım sızım sızlayan Gönül direğim.... Öylesine nefessiz... Öyle hayat belirtisiz... Öylesine bensiz Bıraktın ki beni... Yoksun artık...olmayacaksın... Ruh eşimdin ya hani... Ben bitince ...inan ki Sen de... Kalmayacaksın...! 11-12-08 |
saygılar sunuyorum.