gri zamanlar...-seni daha çok sevebilmek için gidiyorum, sevgilim- dilimde bir bahar/kırmızı ve sevgilimin dudağı kan eksik sevilmiş her şey gibi sus’ları çoğalıyorken kalbimin ve yaşamak, ve tek bir nefes daha masum değilken ölümden /üstelik zaman kahır,zaman acı/ ben yüzünün aktığı kentlerde kanatsız bir kuş cesediyken vuslata dokunur ellerimiz yine de.... çünkü düş hüznü kınalı bir gelin bekaretinden daha kimsesiz değildir... elbette kavuşur bu sessizliğimiz başka bir öyküde... işte göğsümün kafesini zorlayan yalan bir "hoşçakal".... işte ellerim.... her şey hazır bu sahneyi ayrılıktan sayacak. tutanaklara veda şiiri diye geçsin bu yazdıklarım çünkü sevgilimin dudağı kan benim dilimde eski bir gri kimliksiz ayrılıklar anlatan.. f.g. |
tutankalara nasıl geçer bilmem ama... ben kayıtlarıma aldım..