GECEYE HÜZÜN DÜŞTÜ
Gecenin siyahında canlandı hâtırâlar
Islanırken mendilin, yollara izin düştü Gönülde hicrân ile kanıyorken yaralar Mâtemi vardı gülün, yüreğe sızın düştü. Özlem yüklü rüzgarlar saçlarına esince Kirpiğinden damlalar süzüldü ince ince Ayrılık şarkıları söylenirken hazince Dili sustu bülbülün, sazıma sözün düştü. Sultanım derdim sana dertli başıma taçtın Hani sen gül, ben suydum, hani bana muhtaçtın ? Kimlere çiğdem iken kimlere çiçek açtın ? Baharı oldun elin, bana hep güzün düştü. Can sundu sana gönül muradına ermedi Yıllar var bir kez olsun gözüne göz sürmedi, Yerler, gökler , yıldızlar böyle güzel görmedi Başı döndü hilâl’in, mehtâba yüzün düştü. Yoktun yine yalnızdım, solgundum, nefessizdim Bu gece de gariptim, kimsesizdim, sessizdim Sana atarken kalbim söyle neden sensizdim ? Karanlığa hayâlin, geceye hüzün düştü. 22/04/2007 |
Yüreğine, kalemine sağlık Kadir hocam.
Gönül dilin hiç susmasın.
Sevgiler...