Gecenin siyahında canlandı hâtırâlar
Islanırken mendilin, yollara izin düştü
Gönülde hicrân ile kanıyorken yaralar
Mâtemi vardı gülün, yüreğe sızın düştü.

Özlem yüklü rüzgarlar saçlarına esince
Kirpiğinden damlalar süzüldü ince ince
Ayrılık şarkıları söylenirken hazince
Dili sustu bülbülün, sazıma sözün düştü.

Sultanım derdim sana dertli başıma taçtın
Hani sen gül, ben suydum, hani bana muhtaçtın ?
Kimlere çiğdem iken kimlere çiçek açtın ?
Baharı oldun elin, bana hep güzün düştü.

Can sundu sana gönül muradına ermedi
Yıllar var bir kez olsun gözüne göz sürmedi,
Yerler, gökler , yıldızlar böyle güzel görmedi
Başı döndü hilâl’in, mehtâba yüzün düştü.

Yoktun yine yalnızdım, solgundum, nefessizdim
Bu gece de gariptim, kimsesizdim, sessizdim
Sana atarken kalbim söyle neden sensizdim ?
Karanlığa hayâlin, geceye hüzün düştü.

22/04/2007