Kapalı penceremden,ne bahar girebildi,
Ne kış ne sonbahar,
İnce sızlayan,parlak ışık demetiydin önce,
İçeriye sessizce süzülmeye çalışan.
Renkli,bazen soluk bazen yakıcı.
Ne cam ne perde,hiç engel tanımadın yazında.
Hırçın, kimi yumuşak dokunuşlarla,
Dağıldın odama yansıyarak.
Aşk istemiştim, vefa mutluluk birde.
Ne toprakları kuruttum,kavurdum sıcağımla da,
Bir senin yüreğini açamadım yazık.
Rüzgar olup essende,
Fırtınalarla gelip dikenleri biçsende,
Yalvarsanda artık kapımda köle,
Gençliğimi geçirdimya seninleyken sensiz,
Affetmem seni diyemedim yüzüne yazık.
Sevgiyle doluyken gözlerim,yaşlar niye?
Sahillerde bomboş dolaştı ayaklar neden? diye diye.
Suskun dudaklar konuşmadı hiç,duymak istedıklerimi,
Gözlerin bomboş baktı.
İçime dökülen anlayamadığım zehir,
Artık dışarıya aktı,
Yine anlamadında soldurdun çiçekleri,
Işık ver diyemedim yazık.
Hala dik kafa mutsuz,
Hep şikayet umutsuz,
Geldik gidiyoruz,
Ben hala tutsak özgür,
Ne sevildiğini ne değer verildiğini
Ne sevmeyi bildin.
Seviyorum diyemedin.
Neyin tasarufunu yapıyorsun?
Bize yazık ediyorsun yazık.