selminyine sabahları gelip kaldırsan beni kızsan çekik gözlerinde kaynak yaparken bahar dallarında kuşlar gibi şakısam şarkılarla alsam gönlünü ... Otuz altı yıl geçmiş sensiz ankarada çetin olurdu kışlar ben gidince sende bitirdin karları, damlardan sarkan havuçları ... maskenin yollarına kaçtığımız ayaz sabahlar geceleri yazdığımız mektuplar yokuş aşağı yuvarladığımız ipler saatler uçar mıydı beraberken ? sen gönlümdeki kadim dostumsun yanıp gitmiş sigara iyidir içilmişten benim dostum bence seçilmişten yılları kaçırdık ,günler geçilmişken ... arkadaş sevmek kendini sevmektir iyisini bulmak iğne deliğinden geçmektir dört yıl altı ay yirmi sekiz gün daha beklerim bu da bence zamanı seçmektir... Selma Dönmez 8 mart 2009 |
merak ettim iyi ki okumuşum
şiirle demlendik sayfanızda
insan arkadaşlarını sevemeden gerçekten de kendini sevemiyor
çok beğeni ve sevgimle